เธอก็รู้

ข้อมูลเบื้องต้น

ตุ๊บตั๊บๆ  ตุ๊บตั๊บๆ 

เสียงกระทับกันของคนหลายคนที่บ่งบอกว่าคนเหล่านั้นกำลังตีกันอยู่ โดยมีชายคนหนึ่งโดนรุมอยู่ 1ต่อ5

เห้ยยยย กูบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่างมาซ่ากับถิ่นของกู   เสียงเหี้ยมเกรียมของชายคนนึงพูดขึ้น 

ถุ้ย!! ไอ้พะ..พวกหมาหมู่ อย่างพวกมึงก็ดีแต่เกาะกลุ่มไล่ตีคนอื่นเหมือนหมาแหละว่ะ  เสียงของชายหนุ่มที่ท่าทางสะบักสบอบแต่ไม่ได้แสดงความหวาดกลัวออกมาแต่อย่างใด

มึงปากดีไปเถอะ คืนนี้มึงไม่รอดหรอก  ผลัก!!!  สิ้นเสียงชายทั้งหน้าก็รุมกระทืบอีกคนจนเลือดกระอัก

ทำไรกันน่ะ หยุดเดี๋ยวนี้นะ  คุณตำรวจค่ะ!!!ทางนี้ค่ะๆ   แต่แล้วก็มีเสียงของผู้หญิงปริศนาเรียกให้ตำรวจมาช่วย จนพวกผู้ชายทั้ง 5 วิ่งหนีไป 

คุณค่ะๆ เป็นไรรึเปล่าค่ะ    ภาพตรงหน้ามันเบลอๆแล้วก็ค่อยๆเลือนหายไปแต่เสียงใสๆที่คอยตะโกนออกมากลับทำให้ชายหนุ่มรู้สึกว่าทำให้ใจรู้มันเต้นแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมา แสงสว่างนั้นทำให้ผมแสบตาหน่อยๆ แต่เสียงและภาพลางๆตรงหน้านั้นทำให้ผมเลือกที่จะโฟกัสข้างหน้าเธอ ภาพและเสียงค่อยๆชัดขึ้นจนผมเห็นเธอ  อ่าผู้หญิงคนนี้เธอช่างสวยและน่ารักมากๆ ใบหน้าเรียวขาวสะอาด  จมูกเป็นสัน และริมฝีปากเล็กๆน่าจุ๊บนั้น ช่างเหมือนนางฟ้าในฝันของผมชะมัด ขณะนั้นเธอเรียกผมแต่ผมเอาแต่มองหน้าเธอ จนเธอโบกมือไปมาต่อหน้าผม นี่ผมควรจะดึงสติตัวเองกลับมาได้แล้วสินะ

นี่คุณค่ะ  เป็นงัยบ้าง  รู้สึกเจ็บตรงไหนรึเปล่า

อืม...ก็ดี  ผมส่ายหัสแต่ปากบอกก็ดี เธอคงจะงง เพราะเธอมองผมตาแป๋วๆ  -////- มันเขิลนะ มองแบบนี้

ผมหมายถึงไม่เป็นไรคับ   พอผมพูดจบเธอก็ยิ้มกว้างออกมาทันที

ดีแล้ว ฉันนึกว่าคุณจะเป็นอะไรไปแล้วซะอีก  แล้วหิวรึเปล่าค่ะ   ผมเพิ่งสังเกตว่าตอนนี้ผมอยู่โรงพยาบาล อย่าบอกนะว่าเอแบกผมมาที่นี่

อืม  เธอเป็นคนพาฉันมาที่นี่เหรอ   

ใช่แล้ว ฉันแบกคุณมาเองแหละ ตัวหนักชะมัดเลย ทำฉันเมื่อยไปหมด 5555+

-////-  เอาอีกแล้วเธอทำผมใจเต้นอีกแล้ว  ผมเสมองไปทางอื่นเพื่อกลบเกลื่อนใบหน้าที่คาดว่าจะแดงแน่ๆของตัวเอง 

ขะ...ขอบคุณนะ   เธอ...

ฉันชื่อ เอวา ค่ะ   พูดจบเธอก็ยื่นมือมา

จองอูคับ

5 เดือนต่อมา

“ได้โปรดอย่ายื่นมือของเธอมาให้ฉัน ฉันเองรู้ตัวว่าฉันเลว

ก็ปล่อยให้ฉันยืนที่เดิมที่ก้นเหว ไม่ควรต้องมาสนใจ”

จองอูอ่า นี่ อย่าเดินหนีสิ

เธอเลิกตามฉันมาซะทีสิ  มันน่ารำคาญนะ 

อะไรกันจองอูหึงฉันหรอ  ก็บอกแล้วว่าฉันไม่ชอบใครหรอก ฉันชอบจองอูคนเดียวนะ   

หึงบ้าอะไร พูดไปทั่ว อยู่กับฉันเยอะๆระวังจะเจอดี ฉันศัตรูเยอะนะ  

ฉันไม่กลัวหรอก ถ้าข้างๆฉันยังมีนาย

บนสนทนาของผมกับเอวาดำเนินไปเรื่อยๆ ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงมาชอบผม ใช่เธอชอบผมและผมก็ชอบเธอ แต่ผมทำไมได้ ถึงใจเราจะตรงกัน แต่ก็มีหลายๆสิ่งหลายอย่างกั้นเราไว้ ผมเป็นลูกชายของมาเฟียใหญ่ ซึ่งมีศัตรูอยู่มากมาย ใครหลายคนจึงกลัวไม่ค่อยกล้าเข้าใจผม ยกเว้นเพื่อนสนิท มาร์ค เจโน่ และแจมิน เท่านั้น และก็ไอ้ตัวเล็กที่ตามผมต้อยๆนี่แหละ ที่ไม่กลัวผมเลย แถมยังชอบทำให้ผมใจเต้นแรงตลอดเลยด้วย

ไม่กลัวพ่อกับแม่ว่าหรอมายุ่งกับฉัน  ผมหยุดเดินและถามเธอ  เธอยิ้มให้ผมแล้วก็บอกคำตอบที่แทบทำให้ผมลงไปดิ้น

ไม่หรอก ฉันไม่กลัวโดนว่า แต่ฉันกลัวนายหายไปมากกว่า   เธอมองผมอย่างจริงจังซึ่งบ่งบอกว่าเธอรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ

แต่ฉันเลวนะ เธอไม่กลัวฉันหรอ  ฉันอาจทำให้เธอเสียใจ   ผมกลัว กลัวว่าวันนึงเธอจะจากผมไป ผมมันไม่ใช่คนที่ดีอะไร และฐานครอบครัวของเราคงเข้ากันไม่ได้ ไม่ใช่ครอบครัวผม แต่เป็นครอบครัวเธอ ซึ่งปัจจัยนี้สำคัญที่สุดสำหรับคู่รัก

ถ้าฉันกลัวฉันจะมาชอบนายหรอ  ฉันไม่ได้สนว่าครอบครัวนายเป็นยังงัย ฉันมั่นใจว่านายน่ะ ไม่ได้เลวหรอก 5 เดือนที่ผ่านมาฉันพิสูจน์แล้วว่านายน่ะ  ใจดี น่ารัก ขี้งอน ขี้งอแง และขี้หึงเป็นที่สุด

!!!!!  -/////-  ยัยบ้า    พูดให้ใจผมเต้นแรงอีกแล้ว น่าขย่ำจริงๆ 

“เก็บมือที่บอบบาง เก็บมือของนางฟ้า

ฉันไม่กล้า ฮืม.. จะฉุดไว้

เก็บมือนั้นกลับไป

อย่าให้ต้องเปรอะเปื้อนไปมากกว่านี้

ไปอยู่กับแสงเดือนแสงดาวที่สุดฟ้า แล้วเราไม่ควรพบกัน

เมื่อคนตั้งมากมายเขามองเธอกับฉัน ไม่ควรคู่กันเท่าไร”

ปัง!!! เอวา!!!

ฮึก จองอู ไม่เป็นไรนะ

เธอน่ะสิ ไม่เป็นไรนะ  ละ...เลือด  เอวา เอวา!!!    โธ่โว้ยยยยยยยย  พวกมึงอย่าอยู่เลย!!!!

เพี้ยะ!!!   เสียงกระทบกับเนื้อที่ใบหน้าดังสนั่น  ผู้หญิงที่ค่อนข้างมีอายุตบเข้าที่หน้าของชายหนุ่มจนเลือดออก บ่งบอกถึงความโกรธสุดๆ

อย่ามายุ่งกับลูกสาวเราอีก!!!  ถ้าเอวาเป็นอะไรไป แกจะต้องรับผิดชอบทั้งหมด!!!   

ฉันของห้ามให้แกมาเจอเอวา  และออกไปจากชีวิตเธอซะ  แกมันก็แค่อันธพาล ไม่คู่ควรกับลูกสาวเรา อย่ามาเอาชีวิตของลูกสาวเราไปเสี่ยง ถ้าหากแกรักเธอ แกควรปล่อยเธอไปเจอคนที่ดี เข้าใจใช่ไหม   (เสียงพ่อของเอวา)

 ผมควรปล่อยเธอจริงๆใช่ไหม  เธอต้องมาเสี่ยงเพราะผม เธอเป็นอันตรายก็เพราะผม  และเธอยังมารักคนแบบผมอีก  ผมเจ็บปวดที่สุดที่ต้องปล่อยเธอ ตลอดเวลาผมมีความสุขมากๆเวลามีเธออยู่ข้างๆเธอไม่เหมือนคนอื่น เธอดีกับผมมากๆ เธอยื่นมือมาจับผมทุกครั้งที่มีปัญหา  มือที่บอกบางคู่นั้น  ดวงตาคู่นั้น ผมรักมันเหลือเกินแต่ผมต้องปล่อยเธอไปเพราะเธอไม่คู่ควรกับผมเลย  ผมมันก็แค่ซาตาน ส่วนเธอเป็นนางฟ้า  

งั้นผมขอเจอเธอเป็นครั้งสุดท้ายได้ไหมคับ  

ได้ แค่วันนี้วันสุดท้าย

ถือว่าพวกเขาไม่ใจร้ายเกินที่ให้ผมได้เจอเธออีกครั้ง...

“ขอบคุณที่ห่วงใย แต่เธอรู้บ้างไหมเธอ

ว่าบนฟ้าฉันคงไม่มีวาสนา

จะขึ้นไป ขึ้นไป และฉันรู้ว่าฉันควรอยู่ตรงไหน

เพราะเธอแสนไกล ต่อให้ฉันรักเธอท่าไหร่ก็แค่รัก

รักคำเดียวเท่านั้น รักคำเดียวเท่านั้น

รักเพียงเธอมากมายสักเท่าไหร่

ไม่อยากจะพาฝัน ถึงฝั่งจะพาฝันถึงฝั่งเมื่อเรานั้นมันต่าง

มันห่างกันแสนไกล เธอก็รู้” 

หลังจากที่ผมเจอเธอครั้งสุดท้าย นี่ก็ผ่านมา 1 ปีแล้ว  ผมกลับมาจากแคนนาดา ผมไปเรียนอยู่ที่นั้นเพื่อหลีกเลี่ยงความรู้สึกของผม และมันก็ช่วยผมได้ดีทีเดียว ผมรู้สึกสงบขึ้นกว่าก่อนดีที่ได้เพื่อนอย่างมาร์คแนะนำให้ เพราะมันมาจากแคนนาดา ที่นั้นสงบและมีธรรมชาติที่สวยงาม แต่ถึงอย่างนั้นก็ทำให้ผมไม่สามารถลืมเธอได้เลย

สนามบินอินชอน 

ป๊าครับผมกลับมาแล้ว กิจการเป็นไงบางครับ  ครับ เจอกันครับ   หลังจากที่เกิดเหตุการณ์ครั้งนั้น ป๊าผมจัดการเก็บกวาดทุกอย่าง หลังจากที่เราไม่เคยได้เคลื่อนไหวกับการกระทำของแก๊งอื่น ป๊าผมจัดการไม่ใช่ว่าฆ่านะครับ แค่ขู่ให้พวกมันกลัวก็เท่านั้นเอง หลังจากนั้นชีวิตก็ดูจะสงบขึ้นเยอะ ป๊าผมก็ทำงานเหมือนเดิม (ส่งออกรถและหุ่นส่วนโรงแรมใหญ่ๆ)

ฮัลโลไอ้แจมมึงอยู่ไหนมารับกูด่วน

อ้าวมึงมาถึงแล้วอ่อ  โธ่มึง มาไม่ถูกเวลาเลย ตอนนี้ที่โรงเรียนมีงานว่ะ มาเองได้ป่ะ มาหาพวกกูก่อน

แต่...

ไม่มีแต่ เดี๋ยวกูตบด้วยตีน รีบมา!!

สัส โหดตลอด เอ่อ กำลังจะไป

ผมต้องกลับไปหาพ่อก่อนแหละ ถึงค่อยไปหาพวกมัน จะให้ผมแบกกระเป๋าไปโรงเรียนก็กระไรอยู่

บ้านตระกูลคิม

คุณหนูมาแล้วครับนายใหญ่

มาแล้วหรอ เป็นงัยบ้างเรา อยู่นู่นสบายดีไหม

ก็สบายดีครับพ่อ ที่นู่นสงบและก็อสวยด้วย

แล้วสาวๆที่นู่นละ สวยไหม

อืม...

ยังลืมไม่ได้สินะ แม่สาวน้อยคนนั้น

คับ  ยังลืมไม่ได้

แล้วทำไมไม่ตามเขากลับมาละ หืม คนเราน่ะเวลารักกันน่ะมันง่ายแต่ถอดใจอ่ะมันยาก เวลาจะเป็นคนพิสูจน์เองว่านั้นใช่เนื้อคู่เรารึเปล่า ถ้าใช่แล้วนำเขากลับมาได้ควรรีบซะ ถ้าหากปล่อยเอาไว้คนที่เจ็บที่สุดคือเรานะ เห็นแก่ตัวไว้บ้างก็ดีนะ จะได้ไม่นก 555+

คับป๊า!!

ณ โรงเรียน  NCT

ว่างัยมึงไอ้หล่อ ไม่เจอกันตั้งนาน    >>> เจโน่

1 ปีเองมึง แล้วเป็นงัยมั่ง

ก็สบายดี  

แล้วไอ้แจมินกับมาร์คอ่ะ

กำลังเซ็ทเครื่องดนตรีว่ะ พวกมันขึ้นโชว์ สาวๆตรึมมมมม

ยังเจ้าชู้เหมือนเดิมนะมึง

แหมมมม พ่อคนใจเดียว แล้วมาเนี่ยทำใจได้แล้วหรอ  เธออยู่ด้วยนะ

อืมมมมม  ก็.....

จะ....จองอู 

!!!!!

ผมไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง เธออยู่ตรงหน้าผมเอวาเธออยู่ตรงหน้าผม ผมตกใจมากกับการเจอเธอ เธอเองก็คงเหมือนกันน้ำตาใสๆของเธอไหลลงมา  ไม่ ผมยังไม่พร้อมที่จะเจอเธอตอนนี้ ผมวิ่งหนีเธอและไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ผมทำใจไม่ได้

 แฮกๆๆๆ 

โหลไอ้บอสใหญ่ มึงอยู่ไหน  

แจมิน ตอนนี้กูอยู่ในห้องน้ำ 

อ้าวมึงปวดขี้อ่อ  ไอ้โน่แม่งวิ่งมาเนี่ย บอกว่ามึงหาย

บอกมันว่ากูกำลังไป

เอ่อๆๆๆ

ทำจะทำยังงัยดี ผมกลัว  ผมล้างหน้าเพื่อเอาความสับสนออกไปจากหัว แต่แล้วมีมือบางมากอดผมไว้ ผมตกใจมากมันคือ เอวา

เอ..วา   ผมเรียกเธอเสียงแผ่วเบา

ฮึกๆๆ   เธอร้องไห้  ผมแกะมือเธอออกและเผชิญหน้ากลับเธอ แต่เธอกลับก้มหน้าซะงั้น

เอวา มองผม   ผมว่า เธอก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา ใบหน้าสวยคนเดิมมองผมผ่านน้ำตาของเธอ ผมคิดถึงเธอแทบขาดใจ ไม่คิดว่ากลับมาจะได้เจอเธอเร็วขนาดนี้ มันคงเป็นโชคชะตาของเราละมั่ง แต่คราวนี้ผมต้องขอโทษคุณพ่อคุณแม่ของเธอที่ผมทำไม่ได้ ทำใจให้เลิกรักเธอไม่ได้  ผมไม่อย่างปล่อยเธอไปอีกแล้ว

คนดี ไม่ร้องไห้นะคับ  ผมใช้มือเกลี้ยน้ำตาออกให้เธอ และโออบเธอเข้าอ้อมอกของผม

ฉะ..ฉัน ระ..รอ ฮึก รอมาตลอด  ไม่เคยตัดใจได้เลย ทำไมถึงทิ้งกันไปละเจย์   ชื่อนั้นที่ผมไม่ได้ยินมันมานาน มันคือชื่อเล่นที่เธอเรียกผม เธอบอกว่ามันเข้ากับผมและเธอชอบมัน  ตอนแรกผมก็งง เธอเลยบอกว่ามันคือโค้ดเนมใช่เรียกชื่อคนที่เธอชอบ  แสดงว่าเธอก็ยังรักผมอยู่

รู้แล้ว ขอโทษนะ ขอโทษที่ให้รอ ขอโทษที่ทำให้เสียใจ ขอโทษสำหรับทุกอย่าง ฉันจะไม่ไปไหนอีกแล้ว ฉันจะอยู่กับเธอชอนซา (นางฟ้า) ของผม

โรงยิมที่จัดงาน

ชายหนุ่มร่างสูง ที่สะพายกีต้าร์ขึ้นมาบนเวที เสียงกรี๊ดสะนั่นทั่วทั้งยิม เพียงแค่เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาราวกับเทพบุตรของชายหนุ่ม  จองอูเดินขึ้นมาพร้อมเตรียมเล่นเพลงที่เขาแต่งมันขึ้นมาเอง

ผมขอใช้บทเพลงนี้เล่าเรื่องราวของผมกับผู้หญิงคนนึงคับ เธอเป็นคนที่ผมรักมากและเราไม่อาจเข้ากันได้ แต่เธอคือคนที่คอยจับมือผมมาตลอด จนถึงทุกวันนี้เธอก็ยังรอผมและผมก็ยังรักเธออยู่

หู้วววว โว้ววววววว

เสียงกีตาร์บรรเลงเสียงหวานๆของชายหนุ่มร้องขึ้น

"ได้โปรดอย่ายื่นมือของเธอมาให้ฉัน ฉันเองรู้ตัวว่าฉันเลว

ก็ปล่อยให้ฉันยืนที่เดิมที่ก้นเหว ไม่ควรต้องมาสนใจ

เก็บมือที่บอบบาง เก็บมือของนางฟ้า

ฉันไม่กล้า ฮืม.. จะฉุดไว้

เก็บมือนั้นกลับไป

อย่าให้ต้องเปรอะเปื้อนไปมากกว่านี้

ไปอยู่กับแสงเดือนแสงดาวที่สุดฟ้า แล้วเราไม่ควรพบกัน

เมื่อคนตั้งมากมายเขามองเธอกับฉัน ไม่ควรคู่กันเท่าไร

เก็บมือที่บอบบาง เก็บมือของนางฟ้า

ฉันไม่กล้า ฮืม.. จะฉุดไว้

ขอบคุณที่ห่วงใย แต่เธอรู้บ้างไหมเธอ

ว่าบนฟ้าฉันคงไม่มีวาสนา

จะขึ้นไป ขึ้นไป ต่อให้ฉันรักเธอเท่าไหร่ก็เท่านั้น

เก็บมือที่บอบบาง เก็บมือของนางฟ้า

ฉันไม่กล้า ฮืม .. จะฉุดไว้

ขอบคุณที่ห่วงใย แต่เธอรู้บ้างไหมเธอ

ว่าบนฟ้าฉันคงไม่มีวาสนา

จะขึ้นไป ขึ้นไป และฉันรู้ว่าฉันควรอยู่ตรงไหน

เพราะเธอแสนไกล ต่อให้ฉันรักเธอท่าไหร่ก็แค่รัก

รักคำเดียวเท่านั้น รักคำเดียวเท่านั้น

รักเพียงเธอมากมายสักเท่าไหร่

ไม่อยากจะพาฝัน ถึงฝั่งจะพาฝันถึงฝั่งเมื่อเรานั้นมันต่าง

มันห่างกันแสนไกล เธอก็รู้"

ตลอดทั้งเพลงบ่งบอกว่าเขารักเธอแต่ไม่อาจเอื้อมมือไปถึงเธอได้ เพราะความแตกต่างกันจึงทำให้เขาเลือกที่จะถอยออกมาจากเธอ  เอวาที่ได้ยินเพลงนี้ถึงกลับน้ำตาไหลลงมาอีกครั้ง เธอไม่รู้อะไรเลย ไม่รู้ว่าเขาทำเพื่อเธอมากแค่ไหน เธอรักจองอูมากๆและไม่อยากให้เขาต้องหายไปไหนอีก เมื่อเพลงจบลง ชายหนุ่มก็ได้พูดขึ้นอีกครั้ง โดยทีเขาไม่ละสายตาไปจากเธอเลย

เอวา..ฉันขอโทษนะที่ผ่านมาทำให้เธอต้องรอและเสียใจ ฉันขอโทษที่ทำให้เธอต้องเจ็บตัวเพราะฉัน และฉันขอโทษที่ฉันรักเธอมากเกินไป     น้ำตาของลูกผู้ชายได้ไหลออกมา ทำให้ผู้คนในยิมถึงกลับตกใจ รวมทั้งเพื่อนเขาด้วย

แต่ฉันไม่เคยลืมเธอได้เลยสักครั้งเดียว  คนที่ทำให้หัวใจของฉันเต้นแรงตลอดเวลาที่ได้เจอ คนที่คอยจับมือฉันไว้เวลามีปัญหา เธอไม่เคยท้อที่จะไปจากฉันแม้ว่าฉันจะเป็นอย่างไรก็ตาม  และครั้งนี้ฉันจะไม่ไปไหนอีกแล้วเราจะสู้ไปด้วยกันขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะเอวา ฉันรักเธอ

กรี๊ดดดดดดดดดดด  โว้วววววววววววว  พอจบคำพูดเสียงกรี๊ด เสียงเชียร์ก็ดังขึ้น  และหญิงสาวก็ได้เดินมาหน้าเวที เธอยื่นมือบางออกไปเหมือนที่เคยทำ

ขอบคุณที่กลับมานะ จองอู      รอยยิ้มของเธอทำให้ใจของจองอูเต้นแรงอีกครั้ง เขายื่นมือไปจับมือของเธอและนำมันมาแนบกับหน้าของตัวเอง ราวกับโหยหามานาน  ไม่ว่าจะนานเพียงใด โชคชะตาจะเป็นผู้กำหนดเอง และโชคชะตานั้นก็กำหนดให้เขาและเธอทั้งสองคู่กัน....

The End....

จบแบบงงๆ  พอฟังเพลงนี้แล้วรู้สึกหน่วงๆเลยแต่งขี้นมา หวังว่าจะชอบกันนะค่ะ